واکاوی وجه غنایی در مثنوی مم و زین

پوختە

وجه های غنايی به عنوان انتقال دهنده­ی احساس به مخاطب، از اهمیت بسیاری برخوردار است. در داستان  مم و زین، لحن غنایی به شکل گیری لحنی خاص در کلام داستان نویس منجر شده است كه وجوه مختلف بيان عاطفه بر اصل روايت سايه بیفکند. در این پژوهش بر اساس روش توصیفی-تحلیلی سعی برآن است که اصطلاح غنايي با كاربردی وجهی مورد بررسی قرار گیرد تا ریشه­های لحن غنایی در معرض دید خواننده قرار گیرد. هدف از این نوع بررسی؛ از یک سو نشان دادن وجه­های گوناگون غنایی مانند توصیفی، مرثیه­ای، شکوائیه­ای، خمریه­ای و نیایشی است که همواره روایت را به صبغه­ی غنایی سوق داده است و از سوی دیگر، با تحلیل ساختاری این وجه­ها در روایت مذکور نشان داده شود که چگونه وجه­های مختلف احساس شاعر و شخصیت­های داستانی در متن مورد توجه قرار گرفته است. نتایج حاصل آمده از این پژوهش نشان می­دهد که منظومه مم و زین یکی از آثار ارزشمند غنایی است و احمد خانی شاعری است که سرشت شعری­اش با مفاهیم غنایی پیوند خورده است و گسترده­ترین عاطفه­ای که باعث پیدایش قسم اعظمی از شعر غنایی مم و زین شده، عاطفه­ی عشق و دوستی است.